Humilitate egunerokoa

New Orleans euritan Uztailak 14, osteguna

Tantaka joan gara esnatzen taldekideok, ni izan naiz lehena esnatzen. Lurrean lo egin dut, gorputzak, lehenago esnatu nahi izaten du horrelakoetan. Egia esan gustura lo egiten dut lurrean. Bira honetan, egun gehienetan tokatu zati lurrean lo egitea. Baina ze letxe, birak, lurrean lo egiteko dira! Jeje. Denok esnatu eta etxetik ateratzea erabaki dugunerako denbora pixkat igaro zaigu. Motel hasi dugu eguna. Laku edo hondartza batera joateko gogoa dugu. Baina, zoritxarrez, hondartzak 150 kilometrora daude. Misissipi ibaian badira bainuak hartzeko tokiak, baina ez dakigu oso ziur non. Laku batez ere hitz egin digute, baina etxetik atera eta furgonetan sartu garenean euria hasi du. Baita hasi ere! Ezin asmatu. Naturan murgiltzen saiatu garen gutxietan euria egin digu. Euri zaparrada!

Beraz, besterik gabe, bazkaltzera joan gara, euria gelditu bitartean behintzat. “Fritanga” bazkari zikin baten ostean, euriak oraindik treguarik eman ez duela ikusita, gure ohiko plana egitera goaz. Hiriko diska denda bat bisitatzera. Ez da oso gustuko denda. Baina hemen ere xahutu ditugu dollar gutxi batzuk. Diska batzuk hartu dizkigu dendariak (ordaindu ez, jeje) eta bihar jo beharreko tabernara goaz. Taberna honetan, gaur kontzertua dago. Bihar jotzen dugun kontzertua jaialdi handi baten barruan da. Creepy Fest izena du jaialdiak. 4 egunetan zehar, 6 taberna ezberdinetan, 40 bat taldek joko dugu. Musika estilo guztiak nahasten dira: heavy, thrash, surf, pop, rock,… denetariko taldeak daude. Pinta bikaina du. New Orleans-en sekulako garrantzia du musikak. Taberna guztiek dute kontzertuak egiteko aretoa. Aretoa ez duenak, taula txiki bat du zuzenekoentzat. Paradisua gu bezalako musika zaletuentzat. Gainera, musika estilo guztiak entzun daitezke. Ez, New Orleans famatu egin duen Jazz-a bakarrik. Bihar kontzertua dugun tabernara iritsi gara. Garbigailu zerbitzua ere badu tabernak, beraz, gure arropa zikinak garbitzeko aukera bikaina dugu. Dugun izerdi usaina gainetik kentzeko aukera! Blues-country kontzertu bat dugularik zuzenean. Gora New Orleans!

Ordu erdi itxaron dugu garbigailuak bukatu arte, lehortzeko makinak aldiz ia ordu bete iraun du. Luzea izan da itxaronaldia, batez ere, blues country abeslaria isildu ere egin ez delako, eta azkenean luze egin zaigu! Jeje. Ia 20 mila urte arropak lehorgailutik ateratzeko zain eta bukatu duenean… arropak zeharo bustita! Hau da marka hau! Furgonetan zabaldu behar izan ditugu nola ahala. Hainbeste itxaron ostean, afaritako toki baten bila hasi gara. Begetariano bat topatu dugu, baina, 30 minutura itxi behar zutela eta beste norabait joan behar izan gara. Afaltzeko ere “fritanga mutturra” jan behar izan dugu. Hau nazka!.

Kuriosoa da New Orleans. Hiri osoan zehar daude kontzertuak eta taberna kuriosoak. Artista interesgarri ikusi ahal diren lekuak. Ikusleak, hainbeste aukera izanda, eta hainbeste kontzertu ikusita, kasu gutxi egiten diete kontzertuei. Dena den, bada Bourbon St izeneko kale bat. Turismo nazkagarriaren erakusgarri den kalea bat. New Orleans-ek bere puntu interesgarrienaren gisa saltzen du kale hau. Etxe oso eder eta tipokoez josia baitago (bi pisutako etxe txikiak dira. Lehen pisuan balkoi luze bat dutelarik eta handik beheraino poste luzeez apainduak. Egurrezkoak. Misissipiri buruzko pelikuletan eta ibai hertzetan ageri diren mitikoak. Blues-aren historian, marraztu eta argazkietan agertzen direnak) Polita oso. Zoragarria. Baina gaur egun pena ematen du. Dena, neoizko argiez josita dago. Turistak erakartzeko kartel erraldoi eta argiztatutako hitzez josia. Kalean zehar, taberna eta jatetxe bakoitzak, bi edo hiru xoxa miserableren truke lan egiten duten langile kuadrila du. Kaletik doan denei tabernara sartzeko keinuak eta txorakeriak egiten. Zein baino zein txorakeria handiago egiten. Kale guztian dauden tabernak, aurpegi gorridun turista mozkorrez beteak daude. Sexu zerbitzuak eta jolas erotikoak eskaintzen dituzte ia denek. Musika komertzial zikina eta karaoke nazkagarriak. Kaleak zaldiz ibiltzen diren poliziez josiak daude. Zigarroak erretzen dituzten bitartean kaleko turistekin ligatzen saiatzen diren poliziez beteak. Zaldi gizarajoek egindako kaka usainak apaintzen ditu kaleak. Hau, munduko edozein hiritan topa daitekeen kale konsumista garesti horietakoa da. Nazkagarria benetan. Baina tira, hau baino zerbait gehiago da New Orleans zorionez.

Ez da dena Jazz-a izango New Orleans-en Uztailak 16, Ostirala

Motel batean esnatu gara. Ordainduta lo egin dugun lehen gaua izan da. Atzo lotarako tokirik ez genuen lortu eta furgonetan lo egiteko bero gehiegi egiten zuenez, motel batera joan ginen gaueko ordu txikietan. Birentzat gela hartu eta 4rok sartu ginen. Egia esan, motel kutre bat nahi genuen. Ahalik eta merkeena. Aldizkari batean merkeenak zirela zioten motel batera joan ginen. Eta egia esan ez zitzaigun oso merkea iruditu. 60 dollar, bi lagunentzat gela. Baina ez genuen beste aukerarik, inguruko motel guztiak berdin balio zutenez bertan sartu ginen. Bi ordainduta eta bi polizoi gisan! Jeje Sartzean konturatu ginen oso oso txukun zegoela alokatutako gela. Bi ohe handi, komuna, dutxa, wifi,… 60 dollar gutxi eta dena da gela horrentzat. Baina, oinarrizkoago zerbaitekin ere erraz moldatuko ginateke.

20110713_augusta_0391

Euri zaparrada entzuten dugu leihotik kanpora. Hau horrela izanda, gaur ere hondartzara edo bainatzera joateko plana bertan behera geratu da. Interneten diska dendak begiratu eta arratsaldeko 4ak arte edo dendaz denda ibili gara. Kasette eta cd batzuk saldu digutu eta binilo eta kasette asko erosi. Gure furgonetako banda sonora elikatzen jarraitzen dugu. Gaurkoan, The doors, Pearl Jam, Acdc,… izan dira gure bidaiara gehitu zaizkigunak. Ez dira ez konpainia makala!

Arratsaldean, blues-rock kontzertu bat ikusten egon gara wifi zuen taberna batean. Gaur, kontzertua jotzen dugun tabernaren ondoan dago. Kontzertuagatik baino, wifi-agatik joan gara. Taberna honetan adibidez egunero 3 taldek jotzen dute. Egunero. Arratsaldea motel joan da. Euriak, asko moteltzen digu erritmoa. Kaletik bueltaka ibili ezinak taberna batean egotera kondenatzen gaitu. Jeje prezioak garestiak ez balira gusturago gozatuko genuke kondena. Baina New Orleans oso garestia da.

7 taldek jotzen dugu gaurkoan Cheakpoint Charlie aretoan. Hemen ere egunero daude kontzertuak eta 24 orduz irekita dute. Ordutegia gehiegi errespetatu gabe hasi da lehen taldea eta errepertorio luze xamarra jo dute. Jendez gainezka dago kalea eta aretoa. Kale berberean 300 bat metrora dagoen beste tabernan ere badira gaur kontzertuak “Cheepy Fest” izeneko jaialdi handi honen barruan. Guk jotzen dugun tabernan, 15 urteurrena betetzen duten talde mitiko batek ere jotzen du eta giro handia nabari da. Taberna inguruak topera bete dira. Gure txanda iritsi denerako, hasieran esan diguten ordutegia urruti geratua zen jada. Guk, tita prestatu dugu gure materiala eta berehala hasi gara jotzen. Hasi garenean jendea pixkanaka gerturatu da taulara eta berehala berotzen hasi da giroa. Kontzertu zoragarria izan da. Oso txukun jo dugu eta jendea oso gustura geratu da. Kantu eta kantu tartean, lotarako tokia behar dugula ere esan dugu. Materiala jasotzen ari garela, pare bat lagun gerturatu zaizkigu lotarako tokia eskaintzen. Hauetariko bat, lehen aipatutako talde mitiko horretako baxujolea da. Kontzertua asko gustatu zaiola eta zorionak eman dizkigu. Azken talde hau hasi aurretik ere, abeslariak eskerrak eman dizkigu mikrotik bertara jotzera etortzeagatik. Asko eskertzen dira keinu hauek. Azkenean 4ak dira kontzertua bukatu denerako. Ni, momentu batez, furgonetan sartu naiz eguneroko hau idaztera. Laister, lotara joateko aukera izango dugulakoan. Egunaren amaierara oso nekatuta iristen gara, eta gaur ere horrelaxe gaude, leher eginda. Baina irripartsu berriz ere. Zarata gau bikaina izan da. New Orleans-en jazz asko dago. Ikaragarri. Baina ez da dena Jazz-a izango New Orleans-en

Leave a Reply